Rasy Królestwa cz.III

Utopce

Druga po ludziach najbardziej rozpowszechniona rasa Królestwa. Utopce zamieszkują niezliczoną ilość jezior, stawów, bajorek i spotkać je można w każdym niemal zakątku kraju. Dzielą się na wiele podgatunków, znacznie różniących się od siebie wyglądem i zachowaniem. Swoje siedziby budują na dnie akwenów i tam też spędzają większość czasu. Przed wiekami utopce tworzyły potężną cywilizację, po której dziś zostały już tylko mgliste wspomnienia oraz ruiny ich podwodnych miast. Obecnie utopce żyją w niewielkich grupach liczących najwyżej kilka osobników skupionych wokół głowy rodu – starego samca. Żywią się rybami i wodorostami, ale nie gardzą mięsem przychodzących do wodopoju zwierząt.

Bywają też bardzo groźne dla kąpiących się na ich terytorium ludzi. Choć bowiem na powierzchni są niemal zupełnie bezbronne, w wodzie zyskują nadludzką siłę i szybkość. W walce używają też często wymyślnych podstępów i forteli, a gdy to nie pomaga uciekają się do pomocy magii . Za jej sprawą uśmierconych w głębinach nieszczęśników może czekać los stukrotnie gorszy niż trafienie do brzucha utopca i jego potomstwa. Bywa bowiem, że wodny stwór na zawsze więzi duszę ofiary zmieniając ją swego niewolnika.

Syreny

Zwane także morskim ludem zamieszkują głównie Bałtyk, ale bywa ,że poprzez dopływy wielkich rzek trafiają w głąb Królestwa. Żyją w wysoko zorganizowanym społeczeństwie rządzonym przez króla. Na dnie morza budują wspaniałe, mieniące się blaskiem klejnotów pałace w których mieszkają, bawią się i pracują . Słyną ze wspaniałych zdolności rzemieślniczych (zwłaszcza w zakresie zdobnictwa) a także z przeplatanych magią cudownych pieśni. To z ich pomocą syreny (tak samice jak i samce) wabią do siebie oczarowanych ludzi by ich następnie utopić w głębinach. Nie czynią tego z nienawiści a raczej z chęci zabicia nudy , która niczym zgnilizna trawi od środka te długowieczne istoty.

 

Błędniki

To najbardziej tajemnicza z ras Królestwa. Spotkać je można po zmroku, najczęściej wśród rozległych błot , bagien i torfowisk, gdzie podobno strzegą ukrytych skarbów. Mimo małych rozmiarów bywają bardzo niebezpieczne. Ich małe obłe ciała świecą bladym upiornym światłem, które hipnotyzuje i sprawia, że wpatrzony w nie człowiek zapomina o bożym świecie i ginie utopiony w grzęzawisku. Ponadto rozdrażniona grupa błędników potrafi przewrócić dorosłego człowieka i pobić go na śmierć. W skrajnych sytuacjach stwory mogą też uwolnić ładunek energii, który spopiela przeciwnika na popiół. Wszystko to sprawia, że niewielu jest chętnych by poznać sekrety tej rasy, a jedynym źródłem wiedzy o niej są niepewne podania i legendy.

Upiory

Licznie występująca grupa nieumarłych istot zamieszkujących w zasadzie każdy ciemny zakamarek Królestwa. Czy za sprawą popełnionych za życia występków, czy gwałtownych uczuć towarzyszących zgonowi, czy też z diabelską pomocą wielu ludzi (ale i przedstawicieli innych ras) po śmierci nie może zaznać wiecznego odpoczynku. Swoje kryjówki opuszczają po zmroku i wtedy też bywają śmiertelnie niebezpieczne. Potężne władające magią wąpierze wychodzą z grobów by niszczyć całe wioski. Strzygonie, porońce i cmentarne baby wysysają krew z niewinnych ofiar, zjawy, duchy i mary straszą w miejscach swego zgonu, a upiorni jeźdźcy polują na ludzi jak dziką zwierzynę. Cała ta trupia czereda ma jedną wspólną cechę – ich wnętrze wypełnia zimna pustka, którą nieumarli próbują zapełnić ciepłem żywych.